Het was een drukke week die vooral in het teken stond van inpakken en afscheid nemen. Kijk je weer mee in mijn foto dagboek?
Nu onze laatste week in Nederland is aangebroken is er nog 1 ding dat ik nog graag wil doen en dat is een dagje uit met mijn kinderen. Romy en Max verhuisden nog maar pasgeleden van Almere naar Amsterdam en daarom rijden Jeff, Bibi en ik op zondagmorgen naar onze hoofdstad. Samen gaan we onder andere naar Nemo en ook lunchen we uitgebreid bij de 3 graefjes aan de Eggertstraat, vlakbij de Dam. Het was een heerlijke dag.
Gedurende de rest van de week wordt ons huis een steeds grotere puinhoop. Alle kasten worden leeg getrokken, er gaan aanhangers vol zooi naar de vuilstort en er worden ruim 30 verhuisdozen ingepakt. Maar bij die 30 dozen blijft het niet, er gaan ook nog allerlei losse spullen en kratten mee in de verhuiswagen die op woensdagmorgen bij ons voor de deur staat. Het grootste gedeelte gaat in Spanje naar de opslag, wat overblijft zal bij ons appartement afgeleverd worden. Sjors oefent alvast met een sombrero.
Emigreren betekent veel uitzoek- en regelwerk. Zo gaan we naar de gemeente om ons uit te laten schrijven en laten we het adres van ons tijdelijke onderkomen achter als briefadres. Ook regel ik het inleveren van mijn leaseauto, mijn contract was nog niet ten einde dus dat betekent een flinke afkoopsom en dat is best wel balen. Zou dit de enige tegenslag zijn die we de komende tijd te verwerken krijgen? Vast niet, haha!
Vrijdag staat in het teken van afscheid. Afscheid van onze geliefde tennisvereniging en een klein groepje vrienden en familie. Bibi heeft geen idee van wat haar te wachten staat, misschien maar goed ook.
Het is uiteindelijk een gezellige, ongedwongen avond en we krijgen onder andere dit lieve bordje. Die gaat natuurlijk mee, net als alle andere cadeaus die we krijgen. Eigenlijk wilde ik geen ‘afscheidsfeestje’ en ik weiger het dan ook zo te noemen. In plaats daarvan is dit ons vertrekfeestje en roep ik gewoon tegen iedereen dat we elkaar snel weer zullen zien. Iets met je kop in het zand steken, ik heb zo’n hekel aan afscheid nemen!
Zondag krijg ik nog een laatste cadeau en het toeval wil dat dit boek al op mijn to lees lijstje stond. Ik ga ‘m zeker snel lezen, ben benieuwd naar het verhaal. Zondagavond is ons huis ineens bijna helemaal leeg. Alles wat mee moet is al weg, onze bank hebben we op de valreep nog verkocht en Romy en Max nemen nog wat meubelen mee naar Amsterdam. De overdracht van ons huis in Nederland staat gepland voor maandagmiddag om half twee en het plan is om daarna direct te vertrekken. Als iedereen al op bed ligt zit ik nog even op de grond in de lege woonkamer. Ik overdenk nog even de 6 jaren dat ik hier woonde, eerst samen met Eddy en Jeffrey en Romy en Sjors, tot eerst Jeffrey uit huis ging en daarna Romy. In 2020 ontdekte ik dat ik zwanger was van Bibi en hier woonde ze de eerste anderhalf jaar van haar leven. Ze zal zich er later niets meer van kunnen herinneren maar wij zullen haar vast en zeker vertellen hoe fijn het hier was…
Tot volgende week, ik zal jullie dan natuurlijk even updaten over onze eerste week in Spanje!