Echt, alle clichés zijn waar. Een bevalling is keihard werken maar al snel na haar geboorte was ik dat én de helse pijn vergeten, mijn baby is de mooiste van de wereld en ik kan me een leven zonder haar niet meer voorstellen.
Toen ik vorig jaar ontdekte dat ik zwanger was leek het nog zover weg, de bevalling. Maar de maanden vlogen voorbij en vrijdag 19 februari mochten we Bibi in ons leven verwelkomen! Vanwege zwangerschapsdiabetes werd de bevalling eerder dan de uitgerekende datum (5 maart) ingeleid en wisten we dus al ver van tevoren wat haar geboortedatum ongeveer zou gaan zijn. Het inleiden van de bevalling begon al op donderdagavond 18 februari met het plaatsen van een ballonkatheter die alvast voor wat ontsluiting moest gaan zorgen. Ik mocht kiezen of ik in het ziekenhuis wilde blijven of liever thuis wilde gaan slapen en ik koos voor het laatste. Het plaatsen van de ballon was even vervelend en onderweg naar huis kreeg ik al behoorlijk wat krampen die ik weg moest zuchten. Thuisgekomen sloeg de nesteldrang volop toe want ik besloot dat de badkamer nog een flinke poetsbeurt moest krijgen, ook al was het inmiddels half elf ’s avonds. Ik heb die nacht heerlijk geslapen.
De volgende ochtend mochten we ons om 7 uur weer op de verloskamers in het ziekenhuis in Emmen melden. Ik bleek voldoende ontsluiting te hebben en de verloskundige besloot direct mijn vliezen te breken en te starten met een infuus met weeënopwekkers. Ik kan je vertellen dat dat infuus zijn werk vanaf de allereerste minuut erg goed gedaan heeft. Te goed zelfs, er ontstond een weeënstorm van heb ik jou daar en de daaropvolgende 3 uur heb ik voor mijn gevoel amper meer adem kunnen halen. Het infuus werd dan ook al redelijk snel stopgezet en mijn lichaam nam het over. Deze wist na 22 jaar blijkbaar nog goed wat het moest doen. 🙂 Gelukkig vorderde de ontsluiting wel razendsnel, in die 3 uur vloog deze in rap tempo van 2 naar 10 centimeter en mocht ik gaan persen. Na bijna een uur keihard werken werd Bibi’s hoofdje geboren en bij de volgende wee was ze er ineens…
Ondanks de heftige weeënstorm kijk ik terug op een fijne bevalling. Bibi werd uiteindelijk net voor 2 uur ’s middags geboren en vanwege mijn zwangerschapsdiabetes moesten we samen nog een nachtje blijven en mochten we de volgende middag lekker naar huis. Dat een bevalling nooit gaat zoals je het van tevoren in je hoofd hebt bleek ook dit keer. Ik had geen bevalplan op papier gezet maar had wel aangegeven dat ik het fijn zou vinden als ik me vrij zou kunnen bewegen. Dat mocht ik namelijk tijdens mijn vorige bevalling helemaal niet. Nu mocht dat wel, er werd zelfs voorgesteld om even lekker te gaan douchen tijdens de weeën maar ik kon de energie niet meer vinden om van het bed te klauteren. Uiteindelijk heb ik dus ook dit keer de hele tijd gewoon op mijn rug op bed gelegen terwijl ik dat van tevoren heel anders bedacht had, zo zie je maar.
Na thuiskomst heb ik me in onze kraamweek heerlijk in de watten laten leggen en inmiddels zijn we al helemaal aan elkaar gewend. We genieten enorm, zelfs van de slapeloze nachten!