Traditiegetrouw blik ik op de laatste dag van het jaar terug op het afgelopen jaar. Ik nam in 2019 een paar keer afscheid maar daar kwamen ook mooie dingen voor terug. Ik begin mijn overzicht natuurlijk met januari. Het was een redelijk saaie en donkere maand en gelukkig was deze snel voorbij.
Aan het begin van het jaar waren we bij Look Good Feel Better ontzettend druk met de voorbereidingen voor de actie ‘Geef een glimlach cadeau’ die startte op wereldkankerdag en de hele maand duurde. Ook ging ik met mijn vader dit jaar weer naar bijna alle thuiswedstrijden van FC Emmen.
In maart stopte ik met mijn werk bij Look Good Feel Better. Na 14 jaar was het tijd voor iets anders en wat dat ging zijn was ook voor mij nog niet helemaal duidelijk. Ook begon het tennisseizoen weer met de eerste toernooien die toen nog best koud en nat waren.
In april kreeg ik een wijze levensles van mijn kind, aten we de lekkerste asperges en vierden we natuurlijk Koningsnacht!
In juni gingen mijn lief en ik een weekend naar Braunschweig in Duitsland. Ik geloof dat ik al vaker gezegd heb dat we graag in Duitsland komen, je kunt er zo lekker voordelig eten, drinken en slapen! Eind mei pakten we ons enige festival van dit jaar, Secret Forrest in ons eigen dorp. Het was een topavond.
In juni waren we in Petten en ook sloot ik deze maand een ander hoofdstuk van mijn leven af. Ik stopte met mijn schoonheidssalon, de kapsalon werd verkocht en dat betekende ook voor mij weer een afscheid.
Thuis hadden we flink veel ongenode gasten en in Groningen sloot Romy haar opleiding af met de modeshow waarin ze haar zelfgemaakte collectie liet zien.
In juli knuffelde ik vooral heel veel met Sjors en door de hitte was het Badgastentoernooi in Petten dit jaar behoorlijk afzien.
Augustus stond in het teken van vakantie. Die we dit jaar weer in Italië vierden en het was heerlijk! Nu ik de foto’s terug kijk wil ik eigenlijk wel graag terug…
In september begon ik aan mijn nieuwe part time job bij ICI Paris XL. Ik heb een klein contract voor een aantal uur per week en heb daarnaast ook nog tijd voor mijn werk als zzp’er. Voor ICI volgde ik al direct een aantal trainingen waaronder de parfumtraining van Chanel. Leerzaam en ontzettend leuk!
In oktober gingen we een dagje naar de Galimarkt in Leer in Duitsland. Mega grote kermis en eet- en drinktentjes in overvloed. Ook hielpen we vrienden verhuizen en daar hielden we een prachtige vitrinekast aan over waar ik erg blij mee ben. Oktober stond ook in het teken van een ander nieuw begin. Ik startte namelijk met schrijven voor een lokale krant en hiervoor heb ik inmiddels best al veel lokale ondernemers mogen bezoeken en interviewen. Superleuk om te doen!
In november verscheen het verhaal van mijn vader over zijn voetbal beleving in het Algemeen Dagblad. Nam ik afscheid van mijn Twingo en verwelkomde mijn Kia. Ik moet bekennen dat ik dol was op mijn Twingootje maar nu ik een paar weken de Kia rijd mis ik m niet meer. Ook ging ik op pad voor een klus voor een andere krant en maakte ik talloze foto’s.
December was een gekkenhuis. Bij ICI was het natuurlijk topdrukte en dus stond ik veel in de winkel maar daarnaast moesten aan het begin van de maand alle teksten voor de krant ook nog af. Het kwam allemaal goed maar het was even stressen.
Door een stom ongeluk lag mijn broer bijna de hele maand in het UMCG in Groningen. Inmiddels is hij 3x aan zijn verbrijzelde voet geopereerd en as we speak logeert hij er opnieuw. Kort voor Kerst mocht hij naar huis, maar door een infectie in zijn voet moest hij helaas opnieuw opgenomen worden. Ik reed veel op en neer naar het ziekenhuis en nam ook mijn ouders, die in Emmen wonen, vaak mee. Je kunt dus wel nagaan dat mijn Kia al flink ingereden is…
2019 gaat bij mij de boeken in als een middelmatig jaar waarin ik veel heb getwijfeld en gepiekerd over mijn werk en toekomst qua werk. Gelukkig was daar steeds mijn lief die me door dik en dun heeft gesteund en inmiddels doe ik alleen maar dingen die ik leuk vind.
2020 is inmiddels begonnen en ik hoop dat de positieve flow qua werk lekker door blijft gaan en verder duim ik keihard voor een goed herstel van mijn grote broer. Dat zijn geen hele dure of onbereikbare wensen toch?